Miqësia shqiptaro "“ amerikane nëpër kohë!

Krahas popullit amerikan edhe një popull i vogël në globin tokësor siç janë shqiptarët kanë arsye të shumta që t’i bashkëngjitet popullit amerikan në gëzimin e tyre kombëtar. Historia na mëson se po të mos ishin SHBA-të, populli shqiptarë që moti do të pushonte së ekzistuari.

Të kujtojmë presidentin e 28 amerikan, që ndihmoi çështjen shqiptare në Konferencën e Paqes në Versajë më 1919, Woodrow Wilson. Faik Konica shkruante se, Shqipëria: “ishte dënuar me vdekje, dënimi do të zbatohej doemos, asnjë rreze shprese s’ndrite gjëkundi. Po e papritura ngjau dhe kjo e papritur erdhi nga qëndrimi i Woodrow Wilson-it”.

Kurse, Fan Noli në cilësinë e kryetarit të ‘’Vatrës’’ kishte takuar presidentin Wilson dhe në një letër që i kishte dërguar anëtarëve të kësaj shoqate shkruante:  “Udhëtimi im këtu triumfoi. Fola dy herë me Presidentin Wilson, i cili më dha shpresa të mëdha . .” dhe më tej:  “Gjatë kthimit unë si lutës i përulur iu afrova dhe i thashë ta shpëtonte këtë racë heroike dhe të pashpresë dhe t'i kthejë asaj bukën e jetës, lirinë. Dhe përgjigjja e tij fisnike ishte: “Unë do të kem një zë në Konferencën e ardhshme të Paqes dhe atë do ta përdor në favor të Shqipërisë".

Dhe këtë premtim presidenti Wilson e mbajti edhe kur ishte shumë i sëmurë, kur kuptoi se Konferenca nuk po i merrte parasysh kërkesat e popullit shqiptar, ai prapë i bashkëngjitët punimeve të Konferencës dhe kur u sigurua për fatinë e Shqipërisë u kthye në Amerikë.

Pra, Shqipëria e sotme administrative është rezultat i patriotëve shqiptarë dhe SHBA-ve, respektivisht presidentit të saj Wilson, pasi që e mbrojtën nga copëtimi i shteteve ballkanike dhe fuqitë e kohës siç ishin Franca dhe Italia.

SHBA-të prapë në vitin 1999 i dalin në ndihmë popullit shqiptar me shpërbërjen e ish-Jugosllavisë dhe luftën e UÇK-ës. Me siguri ju kujtohet?  Ishte presidenti Amerikan, Bill Clinton që uli në prehrin e tij fëmijët shqiptar, duke i përçuar një mesazh të qartë dhe kategorikë bashkësisë ndërkombëtare: ‘’nëse mendoni të luani me fatin e këtij populli liridashës gaboheni rënd, ne nuk do t’ju lejojmë’’. Rezultatin e atij premtimi e kanë shijuar të gjithë shqiptarët, me intervenimin e fuqisë ushtarake më të madhe të kohës NATO.  

Në vitin 2007 në Tiranë, në vizitën historike ku u prit nga populli shqiptar si hero, erdhi presidenti i radhës George W. Bush ku deklaron:’’ Kosova sa më shpejt të shpallë pavarësinë kurse nga Tirana zyrtare kërkoj përgjegjësi për fatin e 7 milion shqiptarëve në Ballkan’’. Derisa Prishtina e kuptoi qartë këtë porosi me shpalljen e pavarësisë së Kosovës më 2008, Tirana zyrtare ende po bëhet e shurdhër ndaj presidentit Bush.

Këto janë arsyet se pse shqiptarët duhet t’i gëzohen ditëlindjes së SHBA-ve. Ky shtet me vepra konkrete e jo me fjalë e ka dëshmuar përkrahjen dhe respektin që ka ndaj popullit shqiptar. Është detyrë e çdo shqiptari  që të kultivoj ndjenja miqësie ndaj SHBA-ve, qytetarëve dhe ushtarëve  amerikan kudo që ata ndodhën, sepse pa  përkrahjen e tyre nuk do të ishim këtu ku jemi. Madje pro-amerikanizmi  duhet të jetë pjesë e fuqishme e identitetit shqiptarë në shekullin 21. Vetëm mendja me të shkuar diçka keq për SHBA-të, qytetarët apo ushtarët e saj, është shenjë se ti nuk je shqiptarë.

A mund ta quash vetën njeri apo shqiptarë kur nuk e respekton atë që të ka mundësuar, të jesh ky që je sot? Një gjë duhet ta kuptoj çdo shqiptarë, ata që sjellin në pikëpyetje miqësinë shqiptaro-amerikane e sjellin në pikëpyetje të ardhmen e popullit të vet, familjes së vet dhe vetveten duke u mundësuar hienave ballkanike copëtimin e lehtë të gjahut.

Miqësia shqiptaro – amerikane në të kaluarën ka kaluar nëpër sprova të shumta, gjatë epokës së komunizmit, por edhe sot po kalon falë dy kategorive të popullit tonë, e që më së paku do të duhej nga ta: politikanëve dhe disa hoxhallarëve. Politikanët shqiptarë në Tiranë, Prishtinë dhe Shkup në vend së të bëjnë politikën për interesat e votueseve të tyre ata mbrojnë interesat e Rusisë në Ballkan. Disa hoxhallarë në vend së të mbrojnë parimet fetare dhe interesat e xhematit të tyre, po mbrojnë interesat e shejtanit duke ia shpërlarë trurin rinisë shqiptare me identitetin kombëtar dhe idetë e kohës së gurit.

S’ka dyshim se edhe këto sfida populli shqiptarë do t’i tejkaloj, pasi që rinia shqiptare gjithnjë e më shumë po vetëdijesohet dhe po angazhohet që shqiptarët në Ballkan të jenë të barabartë me të tjerët e jo si popull i dorës së dytë. Sukseset që na presin në të ardhmen do t’i realizojmë me mikun e vetëm SHBA-të, e cila edhe për gjatë shekullit 21 do të mbaj epërsinë e superfuqisë së vetme të kohës.

Forcat përparimtare shqiptare siç janë: politikanët e rinj, intelektualët, shoqërinë civile i bashkon ideali i të qenit i barabartë dhe i lirë, vlera këto të përbashkëta me shtetin dhe popullin amerikanë. Po këto vlera duhet të vlejnë edhe për politikanët shqiptarë në Ballkan duke u shkëputur nga interesat ruse dhe disa hoxhallarë duke u larguar nga shejtani dhe të afrohen më shumë me Zotin.

Miqësia shqiptaro-amerikane nuk ka lindur rastësisht, ajo erdhi si rezultat i ndihmës konkrete nëpër periudha të ndryshme historike që ky shtet i fuqishëm bëri për shqiptarët, kurse në traditën e popullit tonë është e rrënjosur thellë vetëdija pro-amerikane e shprehur përmes këngëve popullore:’’ mbaju Nëno mos ke frikë se ke djemtë në Amerikë’’ apo ‘’Amerikë, Amerikë për shqiptarët diell dhe dritë’’.

Urojmë që kjo miqësi të vazhdoj përgjithmonë, kurse popullit amerikan i dëshirojmë çdo të mirë në këtë shekull, sidomos në përhapjen e ideve demokratike, ide që ende i mbajnë në shpresë popujt e robëruar anekënd botës. Zoti e bekoftë Amerikën dhe popullin e saj!

Shrkuar nga Fadil Isufi;