“Më pas u përfshi publikisht ambasadori amerikan. Si përfaqësues të forcës më të madhe mbrojtëse të Kosovës, ambasadorët amerikanë në Prishtinë kaherë janë diçka sikurse ‘mbretër’ jozyrtarë, të cilët asnjë shef i Qeverisë së Kosovës nuk mund t’i injorojë me lehtësi”, thuhet në artikull.

Derisa gazetat ishin në shtyp, në Bruksel u njoftua se marrëveshja ka rënë: Serbia më nuk do të lëshojë targa me akronime të qyteteve të Kosovës, e Kosova do t’i ndalë të gjitha aktivitetet rreth riregjistrimit. 

Do të bisedohet edhe më tutje. 

“Paaftësia për marrëveshje rreth çështjeve relativisht të vogla teknike bazohet në një konflikt parimor”, shkruan gazeta gjermane. Serbia, me mbështetjen e Rusisë dhe të Kinës në Këshillin e Sigurimit, nuk e pranon pavarësinë e Kosovës dhe “e bllokon ndërtimin e shtetësisë së Kosovës kudo që është e mundur”. 

“Në Prishtinë ka mungesë të perceptimit se veriu i Kosovës, ku dominojnë serbët, nuk dëshiron të integrohet plotësisht në shtet, veçmas jo me kërcënime. Kurti refuzon me kokëfortësi ta pranojë formimin e Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe dhe të enklavave në Kosovë, të cilat në fakt i nënshkroi me BE-në”, ka shkruar “FAZ”. “Në mënyrë që konflikti të shmanget, raportohet se kohë më parë një propozim franko-gjerman e ka nxehur idenë, të cilën qysh në vitin 2007 e ka shtruar në tryezë diplomati gjerman, Wolfgang Ischinger. Ischingeri asokohe ishte përfaqësues i BE-së në të ashtuquajturën

Treshe e Kosovës, të cilën e përbënte edhe një diplomat amerikan dhe një rus. Ajo në momentin e fundit duhej të shikonte nëse ka mbase një zgjidhje të pranueshme edhe për Beogradin e edhe për Prishtinën, ani se Perëndimi atëherë veçse ishte përcaktuar qëmoti për ta përkrahur pavarësinë e Kosovës”, kujton gazeta.

Ischingeri më 2007, pikërisht për “Frankfurter Algemeine Zeitung”, pati përmendur dy Gjermanitë: “Ekziston një qasje në marrëveshjen bazë gjermano-gjermane të 1972-s, në të cilën as që është përmendur ajo që objektivisht dukej e pazgjidhshme, e që është çështja kombëtare. Natyrisht se gjendja midis Kosovës dhe Serbisë është ndryshe, por nuk duhet përjashtuar mendimin që nga marrëveshja të përjashtohet ajo që duket e pazgjidhshme”, ka thënë asokohe Ischingeri.

Një model i këtillë, vlerëson gazeta, e ofron mundësinë që kuptimet e kundërta për statusin e Kosovës të zhvishen në formën, e cila do të ishte e pranueshme për që të dyja palët. Në marrëveshjen bazë, Gjermania Perëndimore dhe ajo Lindore ia pranuan njëra-tjetrës integritetin territorial, porse Boni zyrtar në “Letrën e unitetit gjerman” ceku se edhe më tutje i reshtet qëllimit të bashkimit.

“Kësisoj Beogradi de facto do të mund ta pranonte Kosovën, por që në letrën përkatëse të cekë pretendimet që i ndjek me Kushtetutë për të mos hequr dorë nga Kosova”, vlerëson gazeta.

Motoja e marrëveshjes së tillë, siç Ischingeri e cekte shpesh, do të ishte “Pajtohuni për të mos u pajtuar”.

“Tani është e qartë se ideja e Ischingerit është kapur në thelb të propozimit franko-gjerman, për të cilin nuk ka një dokument zyrtar dhe as nuk i dihet përmbajtja e fjalëpërfjalshme. Është e pasigurt nëse ky propozim mund të zbatohet”, vazhdon FAZ.

“Një prej arsyeve është ngase BE-ja, si lehtësuesja më e rëndësishme krahas SHBA-së, aktualisht nuk disponon as me shkopin e as me karotën, në mënyrë që të ndikonte te të dyja palët. Karremi i tij dikur më i rëndësishëm – perspektiva e anëtarësimit në BE – më nuk është real, teksa BE-ja hëpërhë nuk e ka gjetur një ofertë të re joshëse. Kjo e pakëson goxha gatishmërinë në Prishtinë dhe Beograd që, nëse duhet, të pranohen edhe kompromise të dhembshme”, konstatohet në artikullin e gazetës.